Πολλές φορές βρισκόμαστε στην παραλία και παρατηρούμε διπλανούς ψαράδες (ή και τον εαυτό μας) να καρφώνουν «του σκοτωμού» λες και στη άλλη άκρη βρίσκεται κανένας 200κιλος marlin ενώ τελικά βγάζουν μια ταλαιπωρημένη μουρμούρα των 100 γρ με διαλυμένα τα σωθικά.
Ένα ψάρι που χτύπησε καλά έχει ήδη αγκιστρωθεί ενώ το να καρφώσουμε με μανία ένα επιπόλαια πιασμένο μάλλον μας μειώνει την πιθανότητα να το βγάλουμε.
Ένα απαλό σήκωμα της μύτης του καλαμιού αφού μαζέψουμε τα μπόσικα είναι αρκετό.
Λεβάρουμε με σταθερό ρυθμό αλλά όχι υπερβολικά γρήγορα ειδικά από βαθιά νερά ώστε να μειώσουμε έτσι το stress που δέχεται το ψάρι.
Μείωση του χρόνου που κρατάμε το ψάρι εκτός νερού
Μερικοί ψαράδες λένε: «Μόλις βγάλεις ένα ψάρι από το νερό κράτα την ανάσα σου. Όταν θελήσεις να αναπνεύσεις να ξέρεις ότι στον ίδιο περίπου χρόνο θα θέλει και αυτό οπότε ξέρεις ότι είναι η ώρα να το επιστρέψεις στο νερό.» Έτσι, όλες οι κινήσεις θα πρέπει πέρα από προσεκτικές να είναι και σύντομες.
Προσοχή στην επαφή
Η χρήση υγρής σκούρας πετσέτας ή στην ανάγκη υγρών χεριών για τον χειρισμό του ψαριού είναι ουσιαστική ώστε να προκαλέσουμε τη λιγότερη ζημιά στην επιδερμίδα του. Εάν είναι δυνατόν δεν πρέπει να βγάζουμε καθόλου το ψάρι από το νερό. Αποφεύγουμε κάθε επαφή με μάτια ή βράγχια τα οποία τραυματίζονται εύκολα.
Απαγκίστρωση
Πολύ αποτελεσματική είναι η εξοικείωση στη χρήση των ειδικών απαγκιστρωτών ή λαβίδων με μεγάλο στέλεχος και λεπτή μύτη.
Οι κινήσεις θα πρέπει να είναι ήρεμες και ακριβείς αφού το να προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε το αγκίστρι σκαλίζοντας τα σωθικά του ψαριού μόνο κακό μπορεί να κάνει. Φυσικά δεν σηκώνουμε ποτέ το ψάρι από το παράμαλλο ούτε το…τινάζουμε πάνω κάτω.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σε ψάρια που έχουν πάρει πολύ μέσα το αγκίστρι και διαπιστώσουμε ότι είναι αδύνατη η χρήση απαγκιστρωτή το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κόψουμε το παράμαλλο όσο πιο κοντά στο στόμα γίνεται. Ειδικά με τη χρήση αγκιστριών που οξειδώνονται εύκολα όπως αναφέρθηκε και παραπάνω υπάρχει μια πολύ καλή πιθανότητα ο ίδιος οργανισμός του ψαριού να αποβάλλει το ξένο αυτό στοιχείο.
Η ώρα της απελευθέρωσης
Ποτέ δεν πετάμε ένα ψάρι στο νερό σαν βότσαλο. Το κρατάμε προσεκτικά με το κεφάλι προς την θάλασσα και το αφήνουμε μόνο του να κολυμπήσει προς τα μέσα. Εάν το ψάρι είναι πολύ εξαντλημένο το κινούμε μπρος πίσω προκειμένου να εισέλθει νερό στα βράγχιά του.
Πολλοί ψαράδες μπορεί να κρίνουν την διαδικασία απελευθέρωσης σαν υπερβολικά σχολαστική. Δεχόμαστε ότι σε ορισμένα είδη ψαρέματος, έχουμε περιορισμένες δυνατότητες για πλήρη εφαρμογή των παραπάνω κανόνων.
Σε τελική ανάλυση όμως όλα θέμα συνήθειας είναι και αξίζει τον κόπο να διαθέσουμε έναν ελάχιστο χρόνο για να διαφυλάξουμε εμείς οι ίδιοι αυτό που τόσο αγαπάμε.
Πιστέψτε μας, η ικανοποίηση που θα νιώσετε δεν θα έχει προηγούμενο.
Ένα ψάρι που χτύπησε καλά έχει ήδη αγκιστρωθεί ενώ το να καρφώσουμε με μανία ένα επιπόλαια πιασμένο μάλλον μας μειώνει την πιθανότητα να το βγάλουμε. Ένα απαλό σήκωμα της μύτης του καλαμιού αφού μαζέψουμε τα μπόσικα είναι αρκετό.
Λεβάρουμε με σταθερό ρυθμό αλλά όχι υπερβολικά γρήγορα ειδικά από βαθιά νερά ώστε να μειώσουμε έτσι το stress που δέχεται το ψάρι.
Μείωση του χρόνου που κρατάμε το ψάρι εκτός νερού
Μερικοί ψαράδες λένε: «Μόλις βγάλεις ένα ψάρι από το νερό κράτα την ανάσα σου. Όταν θελήσεις να αναπνεύσεις να ξέρεις ότι στον ίδιο περίπου χρόνο θα θέλει και αυτό οπότε ξέρεις ότι είναι η ώρα να το επιστρέψεις στο νερό.» Έτσι, όλες οι κινήσεις θα πρέπει πέρα από προσεκτικές να είναι και σύντομες.
Προσοχή στην επαφή
Η χρήση υγρής σκούρας πετσέτας ή στην ανάγκη υγρών χεριών για τον χειρισμό του ψαριού είναι ουσιαστική ώστε να προκαλέσουμε τη λιγότερη ζημιά στην επιδερμίδα του. Εάν είναι δυνατόν δεν πρέπει να βγάζουμε καθόλου το ψάρι από το νερό. Αποφεύγουμε κάθε επαφή με μάτια ή βράγχια τα οποία τραυματίζονται εύκολα.
Απαγκίστρωση
Πολύ αποτελεσματική είναι η εξοικείωση στη χρήση των ειδικών απαγκιστρωτών ή λαβίδων με μεγάλο στέλεχος και λεπτή μύτη.
Οι κινήσεις θα πρέπει να είναι ήρεμες και ακριβείς αφού το να προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε το αγκίστρι σκαλίζοντας τα σωθικά του ψαριού μόνο κακό μπορεί να κάνει. Φυσικά δεν σηκώνουμε ποτέ το ψάρι από το παράμαλλο ούτε το…τινάζουμε πάνω κάτω.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σε ψάρια που έχουν πάρει πολύ μέσα το αγκίστρι και διαπιστώσουμε ότι είναι αδύνατη η χρήση απαγκιστρωτή το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κόψουμε το παράμαλλο όσο πιο κοντά στο στόμα γίνεται. Ειδικά με τη χρήση αγκιστριών που οξειδώνονται εύκολα όπως αναφέρθηκε και παραπάνω υπάρχει μια πολύ καλή πιθανότητα ο ίδιος οργανισμός του ψαριού να αποβάλλει το ξένο αυτό στοιχείο.
Η ώρα της απελευθέρωσης
Ποτέ δεν πετάμε ένα ψάρι στο νερό σαν βότσαλο. Το κρατάμε προσεκτικά με το κεφάλι προς την θάλασσα και το αφήνουμε μόνο του να κολυμπήσει προς τα μέσα. Εάν το ψάρι είναι πολύ εξαντλημένο το κινούμε μπρος πίσω προκειμένου να εισέλθει νερό στα βράγχιά του.
Πολλοί ψαράδες μπορεί να κρίνουν την διαδικασία απελευθέρωσης σαν υπερβολικά σχολαστική. Δεχόμαστε ότι σε ορισμένα είδη ψαρέματος, έχουμε περιορισμένες δυνατότητες για πλήρη εφαρμογή των παραπάνω κανόνων.
Σε τελική ανάλυση όμως όλα θέμα συνήθειας είναι και αξίζει τον κόπο να διαθέσουμε έναν ελάχιστο χρόνο για να διαφυλάξουμε εμείς οι ίδιοι αυτό που τόσο αγαπάμε.
Πιστέψτε μας, η ικανοποίηση που θα νιώσετε δεν θα έχει προηγούμενο.